Hendrik Sweepe Sr. de vader van de Hendrik Sweepe Jr. die zijn vermogen naliet aan de Doopsgezinde Gemeente van Koog en Zaandijk om daaruit o.a. een weeshuis te bouwen (dat pas later de Johanna Elisabeth Stichting wordt genoemd), heeft in 1815 de bakkerij van Adam Adami gekocht. In dat bedrijf heeft Hendrik Sweepe jr., hem opgevolgd en in die voormalige bakkerij is in 1912 Goedhart ontstaan.

Banketbakker Goedhart grossierde in vruchtensnoep dat hij uit Duitsland haalde. maar hij kon meer verkopen dat hij kon krijgen. Toen heeft hij het recept van het snoepgoed gevraagd en is zelf snoep gaan maken. Dat ging in open potten die op kolen werden gestookt. Later ging dat koken op gas en later op stoom. In 1921 werd een pand aan de Lagedijk 148 betrokken. Hier was eerst gevestigd een bescuitfabriekje van P. de Vries, met aan de straatzijde een oud geveltje.

De snoepjes werden gegoten in geglazuurde tegels en een voor een met de hand verwerkt. Het assortiment bestond verder uit marsepein, vruchtendessert vergelijkbaar met gesuikerde Hollands fruit. Goedhart maakte vooral naam met zijn kikkers en muizen. Het bedrijf had een afzetmarkt in Europa, Amerika, Japen en Korea. Voor 1940 werd er al naar Engeland geexporteerd. Tijdens de oorlog kwam de productie stil te liggen wegens gebrek aan grondstoffen. Albert Heijn heeft in die tijd weleens snoep voor Goedhart gemaakt. In 1942 vernielde een brand het achterste gedeelte van het oude gebouw.

Tot de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog bleef de snoepfabriek Goedhart een kleinschalige familieonderneming. Pas daarna kwam de groei. Als gevolg daarvan werd de bedrijfsruimte in Zaandijk regelmatig uitgebreid en gemoderniseerd. Steeds was het pand te klein.

Belangrijke uitbreiding in 1970
Om de uitbreiding mogelijk te maken moest de woning van directeur S. Goedhart worden gesloopt. Het nieuwe pand werd door architect G. Feitsma uit Zaandijk ontworpen. De investering die met de nieuwbouw gemoeid was bedroeg 750.000 gulden, inclusief installaties. De omzet van Goedhart lag toen beneden de 10 miljoen gulden per jaar. Door de uitbreiding zal Goedhart vooral over grote produktiemogelijkheden gaan beschikken.

Directeur Gaus vertelde in 1987 bij het 75-jarig bestaan: “We willen hier niet weg. Er is nog een kleine strook grond beschikbaar voor eventuele toekomstige uitbreidingen. Daar kunnen we zeker nog tien tot vijftien jaar mee uit de voeten. Goedhart hoort hier thuis. Bovendien zie je het verschijnsel dat elke nieuwe machine de helft kleiner is dan zijn voorganger, maar wel een dubbele produktie levert of twee keer zo snel kan werken. In de jaren tachtig rolden er tonnen snoep uit de machines. In drie grote kokerijen wordt suiker, water, stroop en geleermiddel (een middel om het vloeibare warme snoep op te te stijven) gekookt en op temperaturen tussen de zestig en negentig graden in poeder gegoten. De basis van veel snoepjes is gelijk. Omvang, smaak, kleur en een eventuele omhulling van chocolade worden in de volgende machinale verwerking toegevoegd.

In een eigen modern laboratorium worden de snoepjes getest en verder ontwikkeld. Zelfs de productie kan op kleine schaal worden nagebootst. Het bedrijf laat nieuwe snoepjes testen door proef-personen die worden ingehuurd.

Hoorn
Later is het bedrijf verhuist naar Hoorn en gaat verder onder de naam Klene.