Het zal ergens in het voorjaar van de jaren zestig zijn geweest. We liepen als kind van de Arie de Bruynstraat via het Gorterspad naar de school aan de Tuinstraat.

Op het Gorterspad zat aan het eind een huisje met openslaande deuren op de eerste verdieping. Daar stond menigmaal iemand haar lange, rode haar, te kammen, Paipekrul noemden we haar.

Ze stond daar voor de open deuren haar haar te kammen en wij scandeerden dan “Paipenkrul”. Martha dook dan vanuit haar kamertje naar de trap die naar de begane grond leidde, De voordeur stond open. Zodra haar benen zichtbaar werden, spoedden wij ons richting Lagedijk en verder op weg naar school.

Het was toen maar een spelletje. Als je ouder wordt, begin je erover na te denken. Ik heb haar buurvrouw van die tijd hierover gesproken. Martha was een goed mens, behulpzaam, verzorgde haar moeder. Als kind besef je amper wat je kunt aanrichten. “Paipekrul”, Martha, we waren slechts kinderen. Een herinnering uit een ver verleden….