Zaandijk, ergens rond 1960, zondagsschool van de NH-kerk. Een klein, groen, houten gebouwtje, naast het land van boer Krijt, aan het einde van het slootje dat naar de P.L. Takkade liep.

Nu een deel van de Goeman Borgesiusstraat die geheel doorgetrokken is over het voormalige weiland van Krijt. Een piepklein halletje met kapstok gaf toegang tot een kleine ruimte waarin een piano stond. Een gashaard, een piepklein keukentje. Op de vloer bruine platen, ruim versleten. Wat keukenstoelen en oude tafels. Hier was ons plekje op zondagochtend en later op de woensdagavond bij de Vrije Vogels.

Nee, wij waren thuis niet kerkelijk. Een vriendinnetje nam mij een keer als introducé mee. Ik ben er vele jaren gebleven. Het was er gezellig. Spelletjes doen, handwerken, zingen: Kind’ren van één vader, dat zijn we allemaal. Het beste herinner ik mij nog de periode van de Vrije Vogels, vanaf 12 jaar. Woensdagavond, winter, eerst op de fiets dominee de Wilde ophalen van zijn woning aan de Lagedijk.

Dan om half acht bij het kleine groene gebouwtje. De dominee stak eerst de gaskachel aan, vervolgens een sigaar op en vaak was ik de enige bezoeker van zijn half-uurtje. Hij vroeg me dan waarover hij een verhaal moest vertellen. Ik had nooit een antwoord op deze vraag. Ik was niet kerkelijk, kende de bijbel niet. Hij vertelde een willekeurig verhaal, boeiend, goed geintoneerd, met wilde gebaren en vroeg meestal wat de bedoeling van het verhaal was. Bij afscheid van de zondagsschool kregen we een kinderbijbel mee. Deze ligt nog steeds onder handbereik, met handgeschreven herinneringsboodschap van dominee de Wilde.

Het gebouwtje is al lang geleden verdwenen, de dominee al lang overleden, maar met dat vriendinnetje dat mij daar voor het eerst introduceerde heb ik ruim 45 jaar na dato afgelopen weekend in Zaandam nog gegeten. Van een lagere schoolklas van 1959 – 1965 waren 5 mensen gekomen om herinneringen op te halen. De zondagsschool was er één van!

Reactie van Johan Baas