In de zestiger jaren werkte ik als advertentieverkoper bij het streekdagblad de Typhoon, waar de sportredactie werd gevoerd door Piet Brand. Alle Zaanse bestuurders en vele spelers kenden Piet, die ervoor zorgde dat alle clubs regelmatig uitvoerig in de publiciteit werden gezet. Anders dan vandaag, waar het regionale voetbal minder in de belangstelling is komen te staan, zie ik nog hele pagina’s voor mij met streekderby’s waarin Piet naast het wedstrijdverslag ook nog bestuurders of trainers uitvoerig in het licht zette.

Ik herinner me nog levendig de derby tegen Zilvermeeuwen die we in de vorst moesten spelen op een keihard veld. Getracht werd om met warmtekanonnen van Molenaar’s Scheepswerf het doelgebied te ontdooien, wat overigens maar nauwelijks lukte. We wonnen ternauwernood van de Zaandammers. Piet Brand weidde er een volledige pagina aan. De Zaandijkers benaderden de wedstrijd erg positief, gemopper bij de Zaandammers over de conditie van het veld.

Ondanks mijn betrokkenheid bij de krant had ik altijd geweigerd om in de publiciteit gezet te worden. Bang voor de kritische opmerkingen van mijn medespelers, die mij stonden te wachten. In mijn loopbaan ben ik, als aanvoerder gelukkig slechts twee keer geïnterviewd door Piet. Ik hield me in dat gesprek redelijk afzijdig over de loop van de competitie, maar wel dat ik me bij m’n club erg senang voelde.

In die tijd maakte ik ook de wedstrijdverslagen van de uitwedstrijden. Ik had al de nodige kritieken te verwerken bij enkele medespelers, omdat ik me positiever zou moeten uiten bij negatieve uitslagen. Ik weerde me om te zeggen dat defensieve blunders of het missen van kansen vermeld moesten worden, evenals de goede momenten. Het werd me soms niet in dank afgenomen.

Ik vond het al bijzonder van mezelf om op zondagavond -weer of geen weer- naar het Typhoongebouw te fietsen voor inlevering van het wedstrijdverslag. Ik heb dat slechts enkele jaren volgehouden.