Als kind fietste ik veel en vaak door de Zaanstreek. Ik kende alle weggetjes wel en op zondag reed ik overal waar ik maar kon.

Zo kon je vanaf de Lagedijk bij de sluis het Hazepad afsuizen, naar het houten bruggetje met slechts één leuning aan de linkerzijde, we noemden het “het Kippebruggetje”. Hier stapte ik wel even af, te steil en te gevaarlijk. Daarna linksaf over de gele klinkertjes langs de stinksloot richting Domineestuin.

Aan de linkerkant, over de sloot, was de achterzijde van Pielkenrood, er lagen een aantal houten roeibootjes omgekeerd op de wal. Aan de rechterzijde stond een huisje wat verder naar achteren, met een soort hofje ervoor. In dat huisje woonde een oude dame die wat slecht ter been was. Zij vroeg nog wel eens passerende kinderen om een boodschap voor haar te doen. De kinderen maakten elkaar onderling wijs dat zij een heks was, hebben kennelijk te vaak het sprookje van Hans en Grietje moeten aanhoren.