Als kind was je onbevangen en onbevooroordeeld. Daar kun je aardig ge-/misbruik van maken. Ach, het was maar een gebbetje. Een jongen die een paar deuren verder op het flat aan de Arie de Bruijnstraat woonde, werkte bij de vernisinrichting in de Kerkstraat.

Op een keer had hij pauze en zat buiten. Ik liep langs en hij vroeg mij of ik een boodschap voor hem wilde doen. Natuurlijk, geen probleem, wat wil je? Hij vroeg mij of ik voor hem bij visboer Olde een “Mars” wilde ophalen, hij zei me dat hij hem al betaald had. Als kind stink je natuurlijk met open ogen in zo’n grapje.

Ik ging dus nietsvermoedend naar de visboer en vroeg om de reeds bestelde en betaalde “Mars” voor Henny. Olde keek mij niet begrijpend aan en haalde zijn vrouw erbij. Deze wist ook van niets. Ik keerde zonder de bestelde reep terug naar de Kerkstraat. Henny lachte zich een stuip. Zijn grapje was geslaagd!