Midden 1959 of 1960 poseerden mijn grote broer en ik voor het riet van de Simon Gammerkade en het zich erachter schier eindeloos uitstrekkende Guisveld.

Wij woonden in wat nu oud-Rooswijk heet, een ooit drassig land langs het Guispad dat werd volgebouwd voor ons. Klaar. Van de rest moesten ze afblijven.

Van de resterende maagdelijke weilanden en sloten, en dus van onze ijsaan, onze speeltuin, ons roeilabyrint, ons ‘stenen gedoetje’ bij het riool van de Bullebak eind Pieter Visstraat, onze vuilnisbelt.

Nou ja, die laatste mocht wel weg, al beleefden we er leuke luilakfikken.