In de verte hoorde ik het klingelen van een bel en dat betekende op deze vrije, warme, zomerse woensdagmiddag dat de ijscoman in aantocht was. Ik denk dat hij ergens aan het Breedweer of in de Machinistenstraat woonde.
Wat ik nog weet van deze man was dat hij een prachtig wit geschilderde ijskar had met twee ijsemmers die onder de glimmende deksels waren gezet. Aan het stuur zat een bel, die hij van tijd tot tijd liet horen. Hij had een mooi, wit gesteven jasje aan, zwarte broek en op zijn hoofd een soort witte schipperspet met een zwarte rand. Hij verkocht zijn ijs, dat hij met een mooie ijslepel uit de emmers haalde, in bakjes, hoorntjes, wafeltjes, allemaal in koekvorm.
“Mam, mag ik een ijsje kopen?” was de vraag aan mijn moeder en gelukkig zei ze: “Ja, maar dan krijg je zaterdag niets!” “Hier heb je een vierduitstuk en daar moet je het mee doen” . Een vierduitstuk was een munt van 2 1/2 cent, dus de helft van een stuiver, die 5 cent waard was. Ik geloof dat je voor 2 cent het goedkoopste ijsje kon kopen
Er was nòg een ijscoman, maar die reed met verpakt ijs rond van de VAMI oftewel van de Verenigde Amsterdamsche Melk Inrichtingen. Bovendien zat dat ijs ‘aan een stokje’ en het had een tabletvorm. De verpakking was dacht ik van zilverpapier. Ik weet niet of deze ijscoman òòk een Koger was; ik denk het niet, maar hij had wel een mooie kar met een bel, waar een heel ander geluid uitkwam dan van onze andere ijsman.
Hoe gaat dat “ijssie” kopen tegenwoordig? Ik stel me voor dat een kind bijvoorbeeld nu roept: “Mam, neem je van de super een doos Cornetto-ijs mee?” Er ligt er nog maar één in de ijskast!
Frans de Waal
Reactie van J. G. Laccarino, dochter van Gennaro Laccarino, geb. 14-01-1944 te Napels, Italië:
Wat leuk dat ik op de site bij het stukje over de ijscoman een oude foto van mijn vader tegenkom! Het verhaaltje erbij klopt niet helemaal met de tijdsgeest van de foto, mijn vader kwam naar Nederland in 1970 maar heeft inderdaad een poos gewerkt voor Mario Nannolo uit Zaandijk met een Trio ijs ijskarretje.
Mijn vader is altijd ijsboer gebleven. U kent hem vast wel, hij stond tot zijn overlijden in 2021 op de Zaanse Schans te Zaandam. We woonden vroeger op de Koog in de duplexwoningen aan de Jonge Kuiperstraat.
Over de andere ijsman waarover geschreven wordt, is dat misschien de heer Snijders-Vroegop? Die reed vroeger toen ik klein was ook nog rond met Campina ijs.