Traditiegetrouw heb ik op de t.v. de laatste 50 km van de Amstel Gold Race gevolgd, een fameuze wielerwedstrijd, die al vele jaren in het prachtige heuvelachtige landschap van Limburg wordt gehouden.

Ook dit jaar realiseerde ik me, dat ik zat te kijken naar het levenswerk van een oud-Koger, Herman Krott, een leeftijdgenoot van me, die eind jaren ’30, begin jaren ’40 in de Anemoonstraat [het gedeelte tussen de Leliestraat en Krokusstraat] woonde. Herman was een vriendje van me. We speelden veel op straat, vingen met een schepnet stekeltjes in de spoorvaart, hebben gevliegerd op het Troelstraplein, vooraan de Leliestraat etc.

Het meeste staat mij bij, dat hij op een luilak-ochtend een stuk carbid gooide in een straatput, de openingen aan de voorkant dichtmaakte met zand en tenslotte een brandende lucifer gooide in de opening van het putdeksel. Er volgde een harde knal met een steekvlam en toen wij naar Herman keken, bleek dat zijn wenkbrauwen waren weggebrand!

Ik denk dat het in 1942/1943 was dat onze wegen zich scheidden en het kontakt werd verbroken, aangezien het gezin Krott naar Amsterdam verhuisde.

Zegt men Herman Krott, dan denkt men meteen aan de Amstel Gold Race. Een klassieker, waarvoor hij in 1966 aan de basis stond en hij het voor elkaar kreeg dat deze wielerwedstrijd een prachtige plek kreeg tussen de monumenten als de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik.

In de jaren zestig, zeventig en tachtig was Herman als leider van de beroemde Amstel-amateurploeg één van de grondleggers van de gouden periode van de Nederlandse wielersport. Hij was het ook die talenten zoals Knetemann, Post, Zoetemelk en Kuiper ontdekte.

Een wielericoon van grote klasse!

Gedeelte uit een stuk in het NRC (20 oktober 2010):

Herman Krott (1930-2010) door Guus van Holland

Hermann Krott was liever ploegleider van amateurs dan van profs. Hij was als een vader voor jonge renners. De meeste bekendheid genoot de Amsterdammer als grondlegger van de Amstel Gold Race, Nederlands enige wielerklassieker die sinds 1966 door Zuid-Limburg voert. Maar Krott was als leider van de amateurploeg van Amstel in de jaren zeventig en tachtig ook de ontdekker van een gouden generatie wielrenners. De rij namen is indrukwekkend: Peter Post, Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper, Gerrie Knetemann, Gert-Jan Theunisse, Jacques Hanegraaf, Teun van Vliet, Adri van Houwelingen, Leo van Vliet, Fedor den Hertog en vele anderen.

Krott was zelf een bescheiden wielrenner geweest. Een jaartje bij de nieuwelingen en een jaartje bij de amateurs. Gebrek aan tijd en geld waren voor hem de aanleiding er snel mee te stoppen, zegt hij in ‘Rrrang op het kantje, de geschiedenis van de Amstel Wielerploeg’ van Gijs Zandbergen. Krott ging zich inzetten voor de wielersport, organiseerde baanwedstrijden in Oudenbosch, Wageningen, Budel en Dieren. Hij wilde zijn eerste beschermeling Peter Post, de latere ‘koning van de zesdaagse’, helpen.

Krott werd door Amstel benaderd een wielerploeg op te zetten. De Amsterdamse brouwerij wilde de strijd aangaan met Heineken dat als biermerk de slag leek te winnen, en besloot zich als eerste met sportsponsoring bezig te gaan houden. In korte tijd slaagde Krott er als ploegleider van een wielerformatie in de bierbrouwer de nodige promotie te verschaffen. Het vervolg was de Amstel Gold Race. Krott is vaak benaderd om een profploeg te gaan leiden. Alle aanbiedingen wees hij af. Hij werkte liever met jonge jongens, die het vak nog moesten leren. Hij was liever een vader.